De crisis te lijf met C.R.I.S.I.S.

Met het oog op mijn bezoek aan de beurs van volgende week, vond ik dat het tijd werd dat ik mijn licht eens liet schijnen over de economie. Meer in het bijzonder hoe ik denk dat we er weer uitkomen

Om uit de crisis te komen hebben we volgens mij C.R.I.S.I.S nodig.

C reativiteit we moeten zoeken naar oplossingen, naar manieren om dezelfde dingen op een andere manier te bereiken of maken.

R ealistisch we moeten ophouden met doemdenken maar ook niet met een roze bril kijken naar de economie. Voor alles echter moeten we eens ophouden te zoeken naar een zondebok iets of iemand die schuld is aan de crisis. Een schuldige vinden helpt namelijk niet, het lijkt me dan ook belangrijker om een oplossing te vinden en dat doe je door zonder oordeel, dus realistisch, te kijken naar de problemen.

I nnovatie. Om te kunnen innoveren heb je niet alleen theoretische kennis maar ook praktische kennis nodig van de eigenschappen van materialen en producten. De kans is dus groter dat innovaties vanuit de werkvloer komen waar werknemers zich dagelijks bezighouden met een product, zij zien meestal makkelijker en eerder hoe iets beter of anders kan. Daarom zouden we in Nederland ook weer een maakindustrie moeten opbouwen om uit de crisis te komen maar ook om in de toekomst competatief te blijven.

S amenwerking we zijn op zekere hoogte allemaal afhankelijk van elkaar dus wanneer we elkaar helpen worden we er allemaal beter van.

I nvesteren Er zijn mensen die geld hebben en er zijn mensen die geld nodig hebben, daartussen zit iemand die geld wil verdienen zowel aan diegene die geld heeft als aan diegene die geld nodig heeft. Als je die derde persoon uit de berekening haalt blijft er meer geld over :)

S choling je moet je je hele leven blijven ontwikkelen, nieuwe kennis en vaardigheden aanleren.

De komende tijd zal ik proberen om dit concept verder uit te werken en hier een plan van aanpak neerzetten

Babbelientje gaat naar de beurs

afbeelding: www.medicalfacts.nl

Dan krijg je ineens een kans die maar 1 keer in je leven voorbij komt; het openen van de beurs door de slag op de gong! :D

Normaal zijn het meestal vertegenwoordigers van multinationals die op de gong mogen slaan, maar dit keer is het chatproject van Humanitas, waar ik al een tijdje als vrijwilliger werk, uitgenodigd om de beursdag te openen en mocht je je melden als je meewilde. Aangezien dit stiekem op mijn verlanglijstje staat, van dingen die ik nog eens zou willen doen of meemaken, is dit een prachtige buitenkans en blijkt mijn vrijwillige inzet nog voor mee goed te zijn dan de interessante, mooie, emotionele gesprekken met mensen die het oplevert.

Woensdag 8 februari is het zover, voor mijn nieuwe blogje zal ik natuurlijk een verslag maken en foto's plaatsen.

Sorry mam

"Mam, mag ik een vuilniszak?" "MAHAM"
Nog met mijn hoofd bij het boek waarin ik net las kijk ik op, "wat wil je met een vuilniszak dan?" vraag ik. "Mijn knuffels wegdoen" zegt babbeltje met een gezicht dat duidelijk aangeeft dat ze geen commentaar duldt.

"Au!" het is alsof iemand me een mes in mijn hart steekt, mijn kleine meid wordt groot. Een puber in de dop, 11 is ze nu, de perikkelen rondom het eerste vriendje hebben we al achter de rug, nu duurt het niet lang meer dan heeft ze nergens meer zin in, vindt ze alles onzin en voor je het weet haat ze ons omdat we zo ouderwets zijn en haar ook nooit begrijpen.

Waar zijn toch die tijden dat ze lekker bij me op schoot kroop, om mijn nek sprong als ze uit school kwam of dat ze lachte als mama eens raar deed? Vervangen! Vervangen door opmerkingen als mam, doe eens normaal! of het demonstratief afvegen van een kus op haar wang en niet willen weten dat ze me kent.

Loslaten heet dat, ze zet zich tegen me af om haar eigen identiteit te vinden, het is een veranderende relatie, zoals alle relaties veranderen. Het is normaal.Het hoort erbij. Ja, dat weet ik maar dat ik het weet maakt het niet makkelijker. Ineens heb ik medelijden met mijn moeder, nu snap ik hoe moeilijk het moet zijn geweest, dat puberen. Dus bij deze:

Sorry Mam!!

Zondagochtend-gevoel

Kerkklokken luiden in de verte,
Zonnestralen door de luxaflex bestralen mijn gezicht.
Nee, nog even niet, het is Zondag.
Omdraaien, nog even in mijn warme bedje
De hond moet uit!

Stilte
Kou slaat me in het gezicht
Een sporadische auto rijdt voorbij
Zwanenkoppel in de beek
Madeliefjes in het bevroren gras
Lente in de winter.

Wat is het lekker warm binnen
De geur van afgebakken broodjes en vers gezette koffie
Een kus
Armpjes om me heen
een hartverwarmend :"MAMA!!!"
Nu samen ontbijten

Zondag - ZON-dag

Welkom

 Afbeelding:www.dekristal.nl

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus ben ik een blog gestart. Ik heb wel vaker blogjes gehad, die ik na een tijd weer sloot, of eigenlijk in de steek liet. Niet vanwege een gebrek aan belangstelling, maar eerder omdat de belangstelling me naar het hoofd steeg. Ik wilde de lezer bedienen maar raakte daarbij mezelf kwijt, omdat er steeds meer en meer regeltjes in mijn hoofd zaten over hoe ik een succesvol blog moest bouwen.

Maar nu ben ik terug, iets ouder en hopelijk ook een stukje wijzer. Wijs genoeg om me niet meer van de wijs te laten brengen, met genoeg inspiratie om dat te doen waar ik van hou, SCHRIJVEN !!!!

Ik wens je heel veel lees plezier!! 

Laat even weten dat je er geweest bent, plaats gerust een reactie.

Lieve groetjes

Babbelientje